Το Θεατρικό Εργαστήρι Γιαννιτσών πλησιάζει τα 30 χρόνια παρουσίας και δράσης με συνεχή θεατρική παραγωγή και εξαιρετικές παραστάσεις. Η συμμετοχή των μελών του σε δρώμενα που είχαν σχέση με σοβαρά κοινωνικά θέματα και οι αξιόλογες παραστάσεις, έχουν καταξιώσει την πολιτιστική του θέση που πάντα έχει κάτι να μας πει.
Αυτή τη φορά βρέθηκα σε μια από τις πρόβες του νέου έργου που ετοιμάζουν. Με σεβασμό και ποιητική διάθεση, χωρίς υπερβολικές υποκριτικές ερμηνείας, το Θεατρικό Εργαστήρι της πόλης, ετοιμάζει και θα παρουσιάσει τους Λύκους που μπήκαν στην πόλη. Το συγκλονιστικό ομαδικό έγκλημα του Σεπτέμβρη του 1944 με την εκτέλεση αθώων πολιτών, από τους Γερμανούς και τους Έλληνες συνεργάτες τους. Πρωταγωνιστές, θύματα και θύτες μιλούν για τη σφαγή της πόλης, για τον φασισμό, για τους νεκρούς που δεν ξεχνάνε. Έντονα συναισθήματα, ανάμεσα σε μνήμες και οράματα, μέσα σε θύμησες και εφιάλτες.
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Δεμιρτζόγλου (μέλος του Θ.Ε.Γ. από το 1995 που ιδρύθηκε) μιλώντας, μου είπε πως οι ιστορίες στο βιβλίο της Άννας Μικροπούλου είναι συγκλονιστικές και πως το θέμα του έργου είναι «από μόνο του μια δύσκολη υπόθεση. Διάβασα το βιβλίο και πραγματικά μου άρεσε. Έτσι η ιδέα να αποδοθεί θεατρικά είναι πρόκληση για εμάς. Είναι η ιστορία της πόλης των Γιαννιτσών, που με απόλυτο σεβασμό προσπαθούμε να την τοποθετήσουμε στο χρόνο. Θύτες και θύματα, προσωπικές αληθινές ιστορίες, ονόματα που γνωρίζουμε, τραγικά γεγονότα που οφείλουμε να τους δώσουμε χώρο στη μνήμη. Είναι και για μας ένα συγκλονιστικό βίωμα».
14 Σεπτεμβρίου 1944: ένα ομαδικό έγκλημα συντελείται στην πόλη των Γιαννιτσών. Οι Λύκοι έχουν βγει στην πόλη. Κυκλοφορούν…
120 περίπου αθώοι άνθρωποι συγκεντρώνονται από ταγματασφαλίτες στο 1ο δημοτικό σχολείο, υπό την απειλή των όπλων διατάσσονται να σκάψουν τον τάφο τους, εκτελούνται άγρια και θάβονται ομαδικά. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε αυτούς τους ανθρώπους. Περιέχει 15 ιστορίες, στις οποίες, μέσα από αναδρομές στο παρελθόν, οι πρωταγωνιστές, θύματα και θύτες, αφηγούνται το πώς βίωσαν τη σφαγή, καθώς και την επίδραση που αυτή είχε πάνω στις ζωές τους και στην πόλη, στα χρόνια που ακολούθησαν.
«Μόνο κυνηγητό και εξορίες. Και ρουφιάνους της ασφάλειας να σε ακολουθούν σε κάθε σου βήμα. Στο νεκροταφείο, στην εκκλησία, στον ομαδικό τάφο. Τους έβλεπα πως με κοιτούσαν από μακριά. Και ο Γιάννης μία να είναι σπίτι και δέκα στα ξερονήσια. Οι θύτες εξουσία και τα θύματα φταίχτες. Να σε απειλούν να μην μπορείς να κλάψεις για τα παιδιά σου. Και η πόλη βουβή. Να κλείνει τα αυτιά και τα μάτια. Η σφαγή αυτών των ανθρώπων, ντροπή, λεκές σε ρούχο καθαρό. Όσο πιο γρήγορα ξεχαστεί, τόσο το καλύτερο» ερμηνεύει συγκλονιστικά η μάνα του Μίμη, της Σοφίας και της Ελένης. Εκτελέστηκαν…
Για όσους δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο οι «Λύκοι στην πόλη» πρέπει να κάνουν. Σε λίγες σελίδες γεμάτες έντονα συναισθήματα, βρίσκεται η ιστορία της πόλης. Το ολοκαύτωμα των Γιαννιτσών και ότι ακολούθησε. Η συγγραφέας γεννήθηκε στην Καρυώτισσα του δήμου Πέλλας, είναι πτυχιούχος φαρμακευτικής σχολής ΑΠΘ και ασκεί την επιστήμη της στον τόπο που μεγάλωσε. Έχει μεταπτυχιακό τίτλο στην Δημιουργική γραφή από το Ε.Α.Π.
Αξίζει να πούμε πως τα μέλη του ΘΕΓ βιώνουν τις πρόβες σε έντονο συναισθηματικό περιβάλλον. Κι όπως πάντα επισημαίνουν πως κάθε νέα παράσταση ταξιδεύει σε άγνωστα νερά. Το εργαστήρι ανοίγει τις πόρτες του σε νέα μέλη που θέλουν να ταξιδέψουν στην ομορφιά του θεάτρου και να γνωρίσουν τον εαυτό τους μέσα από την ερμηνεία.
Στη νέα παράσταση λοιπόν του ΘΕΓ, πρωταγωνιστές, θύματα και θύτες μιλούν για τη σφαγή της πόλης, για τον φασισμό, για τους νεκρούς που δεν ξεχνάνε. Έντονα συναισθήματα, ανάμεσα σε μνήμες και οράματα, μέσα σε θύμησες και εφιάλτες. Νομίζω πως η ομάδα με την σκηνοθετική προσέγγιση του Βασίλη Δερμιτζόγλου θα μας συγκλονίσει…
Κάντε το πρώτο σχόλιο