Σε μια εποχή όπου το να βιώνεις συναισθήματα φαντάζει κάτι ξένο και αδιάφορο, η έκφρασή τους προκαλεί τουλάχιστον αμηχανία, η επικοινωνία των σκέψεων και των απόψεών μας, μέσω του διαλόγου είναι άκρως προβληματική και οι ανθρωπιστικές σπουδές περνούν κρίση, αναζητάς να βρεις κάπου ένα φως. Αυτό που θα δώσει την ελπίδα πως η νέα γενιά μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο.
Η 18χρονη Σαββίνα Παπαδημοπούλου από τα Γιαννιτσά, σου τροφοδοτεί αυτή την ελπίδα, ότι μέσα από τον λόγο πολλά μπορούν να αλλάξουν. Πώς άραγε ένα παιδί μπορεί να έχει μέσα του τόσο πλούτο και τόση ευγένεια. Ανάμεσα σε τόσα σκληρά γεγονότα γύρω της, την ώρα που ο σεβασμός στην έννοια «άνθρωπος» είναι δυσεύρετος και τα όρια μεταξύ ομορφιάς και ασχήμιας, είναι διάφανα, η Σαββίνα μας χαρίζει ένα ελπιδοφόρο αντίδοτο μέσα από την Λογοτεχνία.
Το ταλέντο της στην συγγραφή φάνηκε από την πρώτα χρόνια της εφηβεία της στο σχολείο. Πώς ένα κορίτσι της 2ας γυμνασίου μπορεί να γράψει ένα άρτιο λογοτεχνικά κείμενο και να εντυπωσιάσει τους καθηγητές της; Και από τότε μέχρι σήμερα να καταφέρει να αποσπάσει τρία πρώτα βραβεία σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και δυο υποτροφίες σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Πρωτοετής φοιτήτρια Παιδαγωγικού, με την Σαββίνα μιλήσαμε τηλεφωνικά.
Ένα κορίτσι γεμάτο ευγένεια, ταπεινότητα, χαμόγελο και αισιοδοξία. «Δεν έκανα και κάτι ιδιαίτερο» μου είπε. «Απλά αγαπώ την συγγραφή και πραγματικά γράφω συνεχώς. Είμαι με ένα σημειωματάριο στην τσάντα μου γιατί ότι εμπνέομαι θέλω να το αποτυπώνω στο χαρτί αμέσως» μου περιγράφει.
ΕΡΩΤ.: Πώς ξεκίνησε όλη αυτή η πορεία; Νομίζω πως ένα παιδί 15 χρονών δεν έχει αυτή την ωριμότητα
ΑΠΑΝΤ.: Για μένα η αποτύπωση της σκέψης μου στο χαρτί ήταν πάντα ανάγκη. Μου άρεσε πάντα να γράφω. Στην 2α γυμνασίου ο φιλόλογος καθηγητής μας ζήτησε να γράψουμε ένα κείμενο. Αφού του το έδωσα και το διάβασε, με κάλεσε και με ρώτησε αν ήταν δικό μου. «Το έγραψες μόνη σου» μου είπε «ή αντέγραψες από κάπου;». Του είπα πως είναι δικό μου και τότε ο ίδιος το έδωσε την ώρα του διαλείμματος σε όλους τους καθηγητές χωρίς να πει σε ποιον ανήκει και ζήτησε ξεχωριστά τη γνώμη του καθένα… Αυτό ήταν!!! Με φώναξε μου είπε πως είναι ένα άρτιο λογοτεχνικά κείμενο και πως ήθελε να μιλήσει στη μητέρα μου. Η συνάντηση δεν έγινε δια ζώσης γιατί είχε αρχίσει η καραντίνα και έτσι μίλησαν τηλεφωνικά. Της είπε πως βλέπει κάτι ξεχωριστό σε μένα και ότι δεν πρέπει να με αφήσει να το παρατήσω. Αυτός ο υπέροχος καθηγητής μου ήταν ο Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης. Τον ευχαριστώ πολύ για αυτό. Για ότι είδε σε μένα. Σημαντικός συγγραφέας ο ίδιος, μου ζητούσε να συνεχίσω να γράφω και δημοσίευε τα κείμενά μου στο προσωπικό μπλογκ στο διαδίκτυο. Για μένα αυτό ήταν απίστευτο. Τα κείμενα μου συγκέντρωναν πολύ θετικά σχόλια από μεγάλους λογοτέχνες κι αυτό μου έδινε θάρρος να συνεχίσω.
ΕΡΩΤ.: Και μετά ήρθαν οι διαγωνισμοί και οι βραβεύσεις; Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό;
ΑΠΑΝΤ.: Είμαι πολύ χαρούμενη. Για μένα οι συμμετοχές μου ήταν κάτι ξεχωριστό. Θέλω να πω για όλο αυτό ένα μεγάλο ευχαριστώ στις καθηγήτριές μου στο 1ο λύκειο Γιαννιτσών, που με βοήθησαν στον αγώνα μου. Ιδιαίτερα την κ.Κάππα που μου δίδαξε έκθεση στο φροντιστήριο. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είχαν πάντα μια καλή κουβέντα να μου πουν. Κάποιους από αυτούς τους έβαλα και στο τελευταίο μου διήγημα με τίτλο «Ευγενικοί άνθρωποι στην πόλη μου» γιατί είναι άνθρωποι με ευγένεια ψυχής.
ΕΡΩΤ.: Πώς είναι σήμερα η καθημερινότητά σου; Διαβάζεις, γράφεις, ακούς μουσική, διασκεδάζεις με την παρέα σου;
ΑΠΑΝΤ.:Είμαι ένα παιδί της ηλικίας μου. Σπουδάζω αυτό που αγαπώ, διαβάζω πολλά λογοτεχνικά βιβλία, ακούω μουσική και παρακολουθώ τον κόσμο γύρω μου. Ευτυχώς με την παρέα μου έχουν κοινά ενδιαφέροντα και έτσι διασκεδάζουμε μαζί. Άλλωστε η καθημερινότητα μου και η επαφή μου με τους ανθρώπους που δίνει έμπνευση για τα επόμενα διηγήματά μου.
Η Σαββίνα Παπαδημοπούλου έχει ήδη στην τσάντα της φυλαγμένα τρία βραβεία λογοτεχνίας και δυο υποτροφίες σε Πανεπιστήμια της Ευρώπης (Βρυξέλλες και Αμβούργο) που την περιμένουν μόλις ολοκληρώσει τις σπουδές της στο Παιδαγωγικό. Τα βραβεία της:
- 1η θέση στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Λογοτεχνίας, όπου συμμετείχε με το διήγημα «Μπαμπά μη τρέχεις»
- 1η θέση στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Eurostory, με την συμμετοχή όλων των ελληνόφωνων σχολείων της Ευρώπης, όπου συμμετείχε με το διήγημα «Για ένα ποδήλατο» και η βράβευση έγινε στην Ελβετία. Το διήγημα ήταν τόσο άρτιο που οι υπεύθυνοι του διαγωνισμού της πρότειναν να το μεταφράσει και να το πάει στην Επιτροπή υποτροφιών στις Βρυξέλλες. Κι εκεί πήρε 100% την υποτροφία ενός μεταπτυχιακού σε Πανεπιστήμιο των Βρυξελών
- Και στο Αμβούργο έρχεται ξανά η 1η θέση για τη χώρα μας την Ελλάδα. Η Σαββίνα μετέχει τον Μάιο του 2023 στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Eurocircle με συμμετοχή 17 χωρών από την Ευρώπη με ένα διήγημα 70 σελίδων που το δούλευε από καιρό. Τίτλος αυτή τη φορά «Ευγενικοί άνθρωποι στην πόλη μου». Η Ελλάδα παίρνει την πρώτη θέση, ενώ ακολουθούν η Ιρλανδία και η Ισπανία και η Σαββίνα κερδίζει ακόμη μια υποτροφία σε Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.
Η κουβέντα μας τελειώνει με ευχές για ότι καλύτερο και σε αναμονή του πρώτου της λογοτεχνικού βιβλίου που ελπίζω να εκδοθεί σύντομα. Άλλωστε η λογοτεχνία αποτελεί ένα παράθυρο στα συναισθήματα, στο φως και στα χρώματα. Γι’ αυτό περιμένουμε νέους, φρέσκους συγγραφείς όπως η Σαββίνα για να ταξιδέψουμε.
Κάντε το πρώτο σχόλιο