Σαν σήμερα, πριν από 99 χρόνια, γεννήθηκε κάτι που δεν μπορούσε να χωρέσει ούτε σε λέξεις ούτε σε σύνορα. Μια σπίθα στις καρδιές των ξεριζωμένων από την Κωνσταντινούπολη, που έγινε φωτιά στη Θεσσαλονίκη.
Ο ΠΑΟΚ γεννήθηκε από την ανάγκη να μην ξεχαστούν οι ρίζες.
Ο Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών δεν ήταν απλώς ένα νέο σωματείο.
Ένα καταφύγιο των ανθρώπων που έστησαν με τα χέρια τους κάτι μεγαλύτερο από μια ομάδα. Έστησαν μια ιδέα. Μια κληρονομιά
Μέσα από τα χαλάσματα της μνήμης, γεννήθηκε ο Δικέφαλος. Το έμβλημα του χαμένου αλλά αθάνατου Βυζαντίου. Μαύρο για το πένθος, λευκό για την ελπίδα. Μια ιστορία γραμμένη σε χρώματα που δεν ξεθωριάζουν.
Μια ιστορία γραμμένη με δάκρυα, ιδρώτα και αλήθειες που δεν χωρούν σε στατιστικές. Είναι η φράση που έγινε δόγμα:
«Ο ΠΑΟΚ είναι μία ουτοπία, μία ανταρσία που δεν ολοκληρώνεται ποτέ».
Και είναι η φωνή του Νότη Τσίντογλου: «Ας ξαναγινόμουν πιτσιρίκι… στον ΠΑΟΚ να έπαιζα, αυτό μονάχα ήθελα…»
Και στα 99 του χρόνια, συνεχίζει να γοητεύει, να εμπνέει, να στέκεται όρθιος. Κόντρα στο ρεύμα. Ο λαός του, περήφανος, με απώλειες που του άφησαν σημάδια, μα ποτέ λυγισμένος.
Από δρόμους και σοκάκια, μέχρι τις πιο μακρινές κερκίδες της Ευρώπης, υπάρχει ο δικός σου ΠΑΟΚ.
Αυτός που συνάντησες στα στενά της Τούμπας, στους χωμάτινους δρόμους, στις ήττες που πονούσαν…
Έγινες παιδική ανάμνηση, εφηβικό καταφύγιο, ενήλικη πίστη.
Κι όσο εσύ μεγάλωνες, μεγάλωναν μαζί σου και γενιές.
Με ταξίδια, με νύχτες χωρίς φωνή.
99 χρόνια. Κι όμως, είμαστε ακόμη στην αρχή.
Γιατί το αύριο πάντα θα έχει ΠΑΟΚ.
Όσο υπάρχουν εκείνοι που θα λένε στα παιδιά τους:
«Πάρε αυτό το κασκόλ. Δεν είναι απλώς ύφασμα… Είναι Ιστορία».
Κι η ιστορία συνεχίζεται…
Κάντε το πρώτο σχόλιο