Τι είναι το Φασιστικό Κίνημα των Ούστασε υποστηρικτές του οποίου είναι οι οπαδοί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ

Οι BBB έχουν μια αρκετά μακρά ιστορία χουλιγκανισμού, με τόσο την UEFA όσο και τα κροατικά όργανα του ποδοσφαίρου να έχουν αναγκαστεί να εφαρμόσουν πειθαρχικά μέτρα εναντίον τους ως αποτέλεσμα αρκετών βίαιων περιστατικών.

Οι Bad Blue Boys ήταν από τους πρώτους που υποστήριξαν την ανεξαρτησία της Κροατίας και είχαν προσφέρει την υποστήριξή τους στον μετέπειτα πρώτο πρόεδρο της Κροατίας (και εθνικιστή ηγέτη) Franjo Tudman. Άλλωστε είναι σπάνιο να βρει κανείς μια ομάδα ultras χωρίς πολιτικό υπόβαθρο, και οι BBB δεν αποτελούν εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα.

Χαρακτηριστική είναι η “παρέλαση” που είχαν κάνει στους δρόμους του Μιλάνου, χαιρετώντας ναζιστικά, ενώ στο στάδιο Μαξιμίρ, οπαδοί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ τραγουδούσαν το σύνθημα της Ουστάσι σε ματς της Εθνικής με τη Νορβηγία τον Μάρτιο του 2015.

Τι είναι το Φασιστικό Κίνημα των Ούστασε υποστηρικτές του οποίου είναι οι οπαδοί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ

Το Κροατικό Επαναστατικό Κίνημα των Ούστασε (Κροατικά: Ustaša – Hrvatski revolucionarni pokret), κοινώς γνωστή ως Ούστασε (Κροατικά: Ustaše), ήταν Κροατική φασιστική, ρατσιστική, υπερεθνικιστική και τρομοκρατική οργάνωση, που έδρασε στην αρχική της μορφή, μεταξύ 1929 και 1945. Τα μέλη της δολοφόνησαν εκατοντάδες χιλιάδες Σέρβους, Εβραίους και Ρομά καθώς και πολιτικούς αντιφρονούντες στη Γιουγκοσλαβία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η ιδεολογία του κινήματος ήταν ένας συνδυασμός φασισμού, Καθολικισμού και Κροατικού εθνικισμού. Η Ούστασε υποστήριζε τη δημιουργία μιας Μεγάλης Κροατίας και πέραν του ποταμού Δρίνου, που θα εκτεινόταν μέχρι τα όρια του Βελιγραδίου. Το κίνημα υπογράμμιζε την ανάγκη για μια φυλετικά «καθαρή» Κροατία και προωθούσε γενοκτονία εναντίον Σέρβων, Εβραίων και Ρομά και διώξεις αντιφασιστών ή αντιφρονούντων Κροατών και Βόσνιων Μουσουλμάνων. Η Ούστασε θεωρούσε τους Βόσνιους Μουσουλμάνους ως «Μουσουλμάνους Κροάτες» και ως εκ τούτου αυτοί δεν διώκονταν με βάση τη φυλή.

Φανατικά Ρωμαιοκαθολική η Ούστασε υποστήριζε τον Καθολικισμό και το Ισλάμ ως θρησκείες των Κροατών και των Βοσνίων (Μουσουλμάνων) και καταδίκαζε την Ορθοδοξία, που ήταν η κύρια θρησκεία των Σέρβων. Ο Καθολικισμός ταυτίστηκε με τον Κροατικό εθνικισμό, ενώ το Ισλάμ, που είχε πολλούς πιστούς στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, εγκωμιαζόταν από την Ούστασε ως θρησκεία που «διαφύλαξε καθαρό το αίμα των Κροατών».

Όταν ιδρύθηκε το 1930 ήταν μια εθνικιστική οργάνωση που προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο Κροατικό κράτος. Όταν η Ούστασε κατέλαβε την εξουσία στο Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας, ένα οιονεί προτεκτοράτο που ιδρύθηκε από τη Φασιστική Ιταλία και τη Ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η στρατιωτική της πτέρυγα έγινε ο Στρατός του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας και η πολιτοφυλακή της Ούστασε (Κροατικά: Ustaška vojnica). Ωστόσο η Ούστασε δεν απέκτησε ποτέ μαζική υποστήριξη.

Το κίνημα λειτουργούσε ως τρομοκρατική οργάνωση πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά τον Απρίλιο του 1941 διορίστηκε για να κυβερνήσει ένα τμήμα της κατεχόμενης από τον Άξονα Γιουγκοσλαβίας ως Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας (NDH), που έχει χαρακτηρισθεί από κοινού ιταλογερμανικό οιονεί προτεκτοράτο και ως κράτος-μαριονέτα της Ναζιστικής Γερμανίας.

Ιδεολογία

Μια από τις σημαντικότερες ιδεολογικές επιρροές στον Κροατικό εθνικισμό της Ούστασε ήταν ο Κροάτης ακτιβιστής του 19ου αιώνα Άντε Στάρτσεβιτς, υποστηρικτής της Κροατικής ενότητας και ανεξαρτησίας, με απόψεις τόσο κατά των Αψβούργων όσο και κατά των Σέρβων. Οραματιζόταν τη δημιουργία μιας Μεγάλης Κροατίας που θα περιλάμβανε εδάφη που κατοικούνταν από Βόσνιους Μουσουλμάνους, Σέρβους και Σλοβένους, θεωρώντας ότι οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι και οι Σέρβοι ήταν Κροάτες, που είχαν προσηλυτιστεί στο Ισλάμ και την Ορθοδοξία, ενώ οι Σλοβένοι θεωρούνταν «ορεσίβιοι Κροάτες».

Η Ούστασε επηρεάστηκε έντονα από τον ναζισμό και τον φασισμό.

Η θέση του Πάβελιτς ως Πόγκλαβνικ βασίστηκε στις παρόμοιες θέσεις του Ντούτσε που κατείχε ο Μπενίτο Μουσολίνι και του Φύρερ που κατείχε ο Αδόλφος Χίτλερ. Η Ούστασε, όπως και οι φασίστες, υποστήριζε μια κορπορατιστική οικονομία.

Η στήριξη του Μουσολίνι στην Ούστασε βασιζόταν σε ρεαλιστικές εκτιμήσεις, όπως η μεγιστοποίηση της ιταλικής επιρροής στα Βαλκάνια. Μετά το 1937, με την αποδυνάμωση της γαλλικής επιρροής στην Ευρώπη μετά την επαναστρατικοποίηση της Ρηνανία από τη Γερμανία και την άνοδο μιας οιονεί-φασιστικής κυβέρνησης στη Γιουγκοσλαβία υπό το Μίλαν Στογιαντίνοβιτς, ο Μουσολίνι εγκατέλειψε την υποστήριξη της Ούστασε από το 1937-39 και προσπάθησε να βελτιώσει τις σχέσεις με τη Γιουγκοσλαβία, φοβούμενος ότι η συνεχιζόμενη εχθρότητα προς τη Γιουγκοσλαβία θα είχε ως αποτέλεσμα η τελευταία να εισέλθει στη σφαίρα επιρροής της Γερμανίας

Η κατάρρευση του οιονεί-φασιστικού καθεστώτος Στογιαντίνοβιτς οδήγησε στην αποκατάσταση της υποστήριξης της Ιταλίας προς την Ούστασε, σκοπός της οποίας ήταν η δημιουργία μιας ανεξάρτητης Κροατίας σε προσωπική ένωση με την Ιταλία. Ωστόσο η δυσπιστία της Ούστασε μεγάλωνε. Ο γαμπρός του Μουσολίνι και Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Κόμης Γκαλεάτσο Τσιάνο, σημείωνε στο ημερολόγιό του ότι «ο Ντούτσε είναι αγανακτισμένος με τον Πάβελιτς, επειδή ισχυρίζεται ότι οι Κροάτες είναι απόγονοι των Γότθων, γεγονός που θα έχει ως αποτέλεσμα να τους φέρει στη γερμανική τροχιά.

Η Ναζιστική Γερμανία δεν υποστήριξε αρχικά μια ανεξάρτητη Κροατία ούτε την Ούστασε, με το Χίτλερ να υπογραμμίζει τη σημασία μιας «ισχυρής και ενωμένης Γιουγκοσλαβίας». Οι Ναζί αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένου του Χέρμαν Γκαίρινγκ, ήθελαν τη Γιουγκοσλαβία σταθερή και επίσημα ουδέτερη κατά τη διάρκεια του πολέμου, ώστε η Γερμανία να μπορέσει να συνεχίσει να αποσπά με ασφάλεια τις εξαγωγές πρώτων υλών της Γιουγκοσλαβίας. Οι Ναζί ήταν δυσαρεστημένοι με την Ούστασε, μεταξύ αυτών και ο Χάινριχ Χίμλερ, Ανώτατος Αρχηγός (Reichsführer) των Ες – Ες, από την έλλειψη πλήρους συμμόρφωσης του NDH στην ημερήσια διάταξη των Ναζί για εξόντωση των Εβραίων, καθώς η Ούστασε επέτρεπε στους Εβραίους που ασπάζονταν τον Καθολικισμό να αναγνωρίζονται ως «επίτιμοι Κροάτες», απαλλασσόμενοι έτσι από τις διώξεις.

Πολιτικό πρόγραμμα

Το 1932 ένα δημοσίευμα στο πρώτο τεύχος της εφημερίδας Ούστασε, υπογεγραμμένο από τον αρχηγό της οργάνωσης Aντε Πάβελιτς, διακήρυξε ότι η βία και ο τρόμος θα είναι το βασικό μέσο για την επίτευξη των στόχων της Ούστασε: « Το ΜΑΧΑΙΡΙ, το ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΟ, το ΠΟΛΥΒΟΛΟ και η ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΒΟΜΒΑ. αυτά είναι τα ινδάλματα, είναι καμπάνες που θα αναγγείλουν την αυγή και την ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΡΟΑΤΙΑΣ. »

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Ο Πάβελιτς συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Αδόλφο Χίτλερ στις 6 Ιουνίου 1941. Ο Mίλε Μπούντακ, τότε υπουργός στην κυβέρνηση Πάβελιτς, διακήρυξε δημόσια τη βίαιη φυλετική πολιτική του κράτους στις 22 Ιουλίου 1941. Ο Βιέκοσλαβ «Mαξ» Λούμπουριτς, αρχηγός της μυστικής αστυνομίας, άρχισε το καλοκαίρι του ίδιου έτους να κατασκευάζει στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι δραστηριότητες των Ούστασε σε χωριά πέρα ​​από τις Δειναρικές Άλπεις έκαναν τους Ιταλούς και τους Γερμανούς να εκφράσουν την ανησυχία τους.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα / ιστορικό Σρτζα Tρίφκοβιτς, ήδη από τις 10 Ιουλίου 1941 ο Στρατηγός της Βέρμαχτ Εντμουντ Γκλάιζε φον Χορστενάου ανέφερε τα ακόλουθα στην Γερμανική Ανώτατη Διοίκηση, την Oberkommando der Wehrmacht (OKW): « Τα στρατεύματά μας πρέπει να είναι σιωπηλοί μάρτυρες τέτοιων γεγονότων. Αυτό δεν συνάδει με την κατά τα άλλα άριστη φήμη τους. . . Λέω συχνά ότι τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής θα έπρεπε τελικά να επέμβουν κατά των εγκλημάτων της Ούστασε. Αυτό μπορεί τελικά να συμβεί. Αυτή τη στιγμή, με τις διαθέσιμες δυνάμεις, δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι τέτοιο. Η ad hoc παρέμβαση σε μεμονωμένες περιπτώσεις θα μπορούσε να καταστήσει το Γερμανικό στρατό υπεύθυνο για αμέτρητα εγκλήματα που δεν μπόρεσε να αποτρέψει στο παρελθόν. »

Ο ιστορικός Τζόναθαν Στέινμπεργκ περιγράφει τα εγκλήματα της Ούστασε εναντίον Σέρβων και Εβραίων πολιτών: « Οι Σέρβοι και οι Εβραίοι άντρες, γυναίκες και παιδιά κυνηγήθηκαν κυριολεκτικά μέχρι θανάτου». Αναφερόμενος στις φωτογραφίες των εγκλημάτων της Ούστασε που τράβηξαν οι Ιταλοί, ο Στέϊνμπεργκ γράφει: «Υπάρχουν φωτογραφίες Σέρβων γυναικών με στήθη χαραγμένα από κουζινομάχαιρα, ανδρών με τα μάτια εξορυγμένα, ευνουχισμένων και ακρωτηριασμένων».

Μια αναφορά της Γκεστάπο προς το Διοικητή των Ες-Ες Χάινριχ Χίμλερ, με ημερομηνία 17 Φεβρουαρίου 1942, καταγράφει: Η αυξημένη δραστηριότητα των [ανταρτικών] ομάδων οφείλεται κυρίως στις φρικαλεότητες που διαπράττονται από μονάδες των Ούστασε στην Κροατία ενάντια στον Ορθόδοξο πληθυσμό. Οι Ούστασε ενεργούν με κτηνώδη τρόπο όχι μόνο εναντίον αντρών στρατεύσιμης ηλικίας, αλλά κυρίως εναντίον αβοήθητων ηλικιωμένων, γυναικών και παιδιών. Ο αριθμός των Ορθοδόξων που οι Κροάτες έχουν σφαγιάσει και σαδιστικά βασανίσει μέχρι θανάτου είναι περίπου τριακόσιες χιλιάδες.

Το Σεπτέμβριο του 1942 σχηματίστηκε μια Αμυντική Ταξιαρχία των Ούστασε και το 1943 τα τάγματά τους αναδιοργανώθηκαν σε οκτώ ταξιαρχίες των τεσσάρων ταγμάτων (1η-8η)[87] Το 1943 οι Γερμανοί υπέστησαν μεγάλες απώλειες στο Ανατολικό Μέτωπο και οι Ιταλοί υπέγραψαν ανακωχή με τους Συμμάχους, αφήνοντας πίσω τους σημαντικές ποσότητες όπλων που έμελλαν να χρησιμοποιήσουν οι Παρτιζάνοι.

Η τελευταία μάχη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σε ευρωπαϊκό έδαφος

Το 1944 ο Πάβελιτς βασιζόταν σχεδόν εξ ολοκλήρου στις μονάδες των Ούστασε, πλέον ισχύος 100.000, συγκροτημένες στις Ταξιαρχίες 1 έως 20, τις Ταξιαρχίες Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων 21-24, τρεις μεραρχίες, δύο σιδηροδρομικές ταξιαρχίες, μία αμυντική ταξιαρχία και τη νέα Κινητή Ταξιαρχία. Το Νοέμβριο του 1944 ο στρατός τέθηκε ουσιαστικά υπό τον έλεγχο Ούστασε.

Οι εχθροπραξίες συνεχίστηκαν για λίγο μετά την επίσημη παράδοση της Γερμανικής Στρατιάς Ε στις 9 Μαΐου 1945, καθώς ο Πάβελιτς διέταξε τις δυνάμεις του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας να προσπαθήσουν να διαφύγουν στην Αυστρία μαζί με πολλούς πολίτες. Η Μάχη της Πολιάνα, μεταξύ μιας μικτής φάλαγγας Γερμανών και Ούστασε και μιας δύναμης Παρτιζάνων, ήταν η τελευταία μάχη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σε ευρωπαϊκό έδαφος. Οι περισσότεροι από τους φυγάδες, συμπεριλαμβανομένων τόσο Ούστασε όσο και πολιτών, παραδόθηκαν στους Παρτιζάνους στο Μπλάιμπουργκ και αλλού στα αυστριακά σύνορα. Ο Πάβελιτς κρύφτηκε στην Αυστρία και τη Ρώμη και με τη βοήθεια Καθολικών κληρικών αργότερα διέφυγε στην Αργεντινή.

Λόγω των διαφορετικών απόψεων και της έλλειψης τεκμηρίωσης οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των Σέρβων θυμάτων στην Κροατία κυμαίνονται ευρύτατα, από 25.000 έως πάνω από ένα εκατομμύριο. Τα πιο αξιόπιστα στοιχεία προσδιορίζουν τον αριθμό των Σέρβων που σκοτώθηκαν από τους Ούστασε μεταξύ 330.000 και 390.000.

Με πληροφορίες από wikipedia.org