Σαββαϊδου Τερψιχόρη: Αναγνώρισε την πληγή της παιδικής σου ηλικίας

Ως συναισθηματική κακοποίηση θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε κάθε πράξη και συμπεριφορά που αποσκοπεί στην τιμωρία, την απαξίωση και τον εκφοβισμό ενός άλλου ανθρώπου, με απώτερο στόχο τον έλεγχο και τη διατήρηση της εξουσίας πάνω του.

Η συναισθηματική βία δεν είναι εύκολο να αναγνωριστεί και, αντίθετα, με τη σωματική ή/και τη σεξουαλική κακοποίηση, όπου κάθε μεμονωμένο περιστατικό, αρκεί για να τις κατατάξει ως τέτοιες, η συναισθηματική κακοποίηση, αποτελεί ένα σταθερό και επαναλαμβανόμενο μοτίβο συμπεριφοράς, που ως αποτέλεσμα έχει τη συστηματική υποτίμηση της ταυτότητας, της αξιοπρέπειας και της αυτοεκτίμησης του θύματος.

Άνθρωποι που έχουν υποστεί αυτού του είδους τη βία, συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για την πιο οδυνηρή μορφή κακοποίησης, πόσο μάλλον όταν λαμβάνει χώρα στην παιδική ηλικία…

1. Η πληγή της απόρριψης
Στην παιδική μου ηλικία…
Δεν με αποδέχτηκαν για αυτό που ήμουν.
Πώς “προστατεύομαι” ως ενήλικας;
Βάζοντας το στα πόδια. Όταν κάποιος ή κάτι με κάνει να νιώσω απόρριψη, κρύβομαι, απομονώνομαι, δεν θέλω να βλέπω κανέναν, ούτε καν τους ανθρώπους που με αγαπούν. Νιώθω ότι ολόκληρος ο κόσμος με απορρίπτει. Νιώθω ότι δεν ανήκω πουθενά.

2. Η πληγή της εγκατάλειψης
Στην παιδική μου ηλικία…
Οι γονείς μου ήταν απόντες, είτε ως φυσική παρουσία, είτε συναισθηματικά.
Πώς “προστατεύομαι” ως ενήλικας;
Κάνοντας ότι περνάει από το χέρι μου για να μη με εγκαταλείψουν. Δημιουργώ προβλήματα για να τραβάω την προσοχή. Προτιμώ να υποφέρω σε δύσκολες σχέσεις από το να τις τελειώνω. Με φοβίζει να μείνω μόνος.

3. Η πληγή της ταπείνωσης
Στην παιδική μου ηλικία…
Με γελοιοποιούσαν και με έκαναν να ντρέπομαι.
Πώς “προστατεύομαι” ως ενήλικας;
Αγνοώντας τις ανάγκες μου κι εστιάζοντας στις ανάγκες των άλλων. Η ντροπή και η ενοχή που κουβαλάω μου απαγορεύουν να αποδέχομαι και να φροντίζω τον εαυτό μου. Για αυτό το λόγο, μου είναι πολύ πιο εύκολο να ασχολούμαι περισσότερο με τους άλλους παρά με εμένα τον ίδιο.

4. Η πληγή της προδοσίας.
Στην παιδική μου ηλικία…
Δεν πραγματοποιούσαν αυτό που μου υπόσχονταν.
Πώς “προστατεύομαι” ως ενήλικας;
Με το να είμαι διαρκώς σε επιφυλακή. Πρέπει να ελέγχω τι συμβαίνει γύρω μου, για να προβλέπω τον κίνδυνο κι έτσι να αποφεύγω τις εκπλήξεις. Είμαι πολύ επιλεκτικός στις σχέσεις μου από φόβο ότι μπορεί να πούνε ψέματα.

5. Η πληγή της αδικίας.
Στην παιδική μου ηλικία…
Οι γονείς μου ήταν ψυχροί κι αυταρχικοί.
Πώς “προστατεύομαι” ως ενήλικας;
Κρύβοντας τα συναισθήματα μου. Είμαι πολύ ευαίσθητος, φοβάμαι, όμως, να το δείξω. Έχω υψηλές απαιτήσεις από τον εαυτό μου γιατί πιστεύω ότι με εκτιμούν γι’ αυτό που κάνω κι όχι γι’ αυτό που είμαι. Αποφεύγω τη δέσμευση από φόβο ότι μπορεί να πέσω έξω.

Τώρα, όμως, ήρθε η ώρα να θεραπευτώ…

Πηγή: Material psicología educativa y educación especial
Μετάφραση: Τερψιχόρη Σαββαϊδου Ψυχολόγος ΑΠΘ – Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*