Μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά. Ποτέ δεν θα φανταζόμασταν ότι εκείνος θα γινόταν ένας επιτυχημένος συγγραφέας και θα φτάναμε να τα λέμε δημοσιογραφικά ετοιμάζοντας και μια ωραία παρουσίαση για το απόγευμα του Σαββάτου 14 Ιουνίου στην γενέτειρα του.
Ο Γιάννης Φιλιππίδης γεννήθηκε στα Γιαννιτσά πριν από 55 χρόνια κι ό,τι συνέβη στη ζωή του έγινε με απόλυτη σκοπιμότητα! Με την υπογραφή της μητέρας του ήρθε στον κόσμο αυτόν, εφόσον η ίδια είχε δύσκολες γέννες και δεν την αναλάμβανε κανένας γιατρός. Πρωτομίλησε όταν ήταν 9 μηνών, γιατί η μαμά του λόγω ακινησίας τους 4 πρώτους μήνες μετά τη γέννα του μίλαγε συνεχώς.
Δεν σταμάτησε φυσικά εκεί… Μόλις στα οκτώ απέκτησε την πρώτη του γραφομηχανή.
Κάπως έτσι άρχισε να γράφει τις πρώτες του ιστορίες…
Παρόλα αυτά τον κέρδισε στην αρχή το θέατρο. Καλλιτεχνική, ανήσυχη φύση, με μια δυνατή ομάδα φίλων δημιούργησαν έναν ερασιτεχνικό θίασο και ανέβασαν δύο παραστάσεις με την υποστήριξη των τότε ΝΕΛΕ Γιαννιτσών. Μετά το λύκειο βρέθηκε στην Αθήνα όπου μένει μόνιμα πια. Φοίτησε στην Ανώτερη Σχολή Υποκριτικής Τέχνης του αείμνηστου Βασίλη Ρίτσου, ενώ από την πρώτη χρονιά ξεκίνησε δουλειά στο εμπορικό θέατρο. Έμεινε στο χώρο 16 χρόνια και ξαφνικά αισθάνθηκε την ανάγκη να επιστρέψει στην συγγραφή γιατί μάλλον είχε πολλά να μας πει.
Ο Γιάννης Φιλιππίδης αγαπά τη ζωή μέσα από τα γοητευτικά μάτια της πεζογραφίας και γι’ αυτό έχει μια υπερευαίσθητη οπτική για τον κόσμο γύρω του. Φοβάται τις αρρώστιες που δεν θεραπεύονται και τον ίδιο τον θάνατο. Αγαπημένος συγγραφέας ο Παύλος Μάτεσης, επειδή έχει μια ιδιαίτερη πένα κι έγραφε για όλη του τη ζωή, τόσο βιβλία, όσο και θεατρικά έργα, μετέφραζε αρχαίες κωμωδίες και για το θέατρο Τέχνης και διασκεύαζε όλα τα μιούζικαλ της Αλίκης Βουγιουκλάκη ταυτόχρονα. Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά βρήκαμε χρόνο να τα πούμε…
ΕΡΩΤ.: Πότε αποφάσισε ο Γιάννης Φιλιππίδης ότι του αρέσει η συγγραφή και από τότε που ξεκίνησες, ποια είναι η καθημερινότητά σου;
ΑΠΑΝΤ.: Συνειδητά συνέβη σε μένα αυτό. Εργαζόμουν ήδη για οκτώ χρόνια στο εμπορικό κυρίως θέατρο και δεν μ’ εξέφραζαν το σύνολο των παραστάσεων τις οποίες εξυπηρετούσα καλλιτεχνικά. Από τα χρόνια της Σχολής ακόμα, είχα διαπιστώσει την ένδεια στην ελληνική θεατρική βιβλιογραφία κι είχα στραφεί στην ανάγνωση της σύγχρονης πεζογραφίας, που έφτανε πίσω, ακόμα και στα μεταπολεμικά χρόνια. Έτσι κόλλησα το δεύτερο καλλιτεχνικό μικρόβιο στη ζωή μου, κι ευτυχώς! Η συγγραφή βιβλίων απογείωσε την ψυχή μου σε τέτοιο βαθμό, που από τότε δεν έπαψα ποτέ να γράφω. Είναι για μένα η ψυχοθεραπεία μου, όλες αυτές τις ώρες της απομόνωσης, των ηρώων και των λέξεων, των μουσικών και των σάουντρακ που παράλληλα αγαπώ ν’ ακούω.
ΕΡΩΤ.: Συγγραφέας, αλλά και υπεύθυνος εκδόσεων, οικονομική κρίση και συγγραφή, πόσο έχει επηρεάσει τη δουλειά σας, αλλά και τους αναγνώστες;
ΑΠΑΝΤ.: Αλίμονό μας, αλλά αφόρητα πολύ. Πρόλαβα μέχρι και τη γέννηση του Ανέμου μας, τις χιλιάδες βιβλίων που εκδίδαμε ακόμα και αν υπήρχε μια μεγάλη αγορά που ολοένα όμως μειωνόταν. Κι η αλήθεια είναι ότι από το 2015 και μετά περάσαμε στην εποχή των ψηφιακών εκτυπωτηρίων και των μικρότερων τιράζ, μόνο έτσι θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε ασφαλείς. Είναι βλέπεις που εμείς έχουμε ως πολιτική θέση να μη τυπώνουμε σε Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια ή Κίνα. Οι μεγάλοι το κάνουν αυτό.Τυπώνουν πολλά, δεν κρατούν την ενιαία τιμή και τα βιβλία βγαίνουν στα πανηγύρια πολύ πριν το πρώτο τους εξάμηνο. Τραγικό.
ΕΡΩΤ.: Είσαι από τους ανθρώπους που «Κρατάς μυστικό;» και είσαι «Εκείνος που άκουγε επιθυμίες;»
ΑΠΑΝΤ.: Η αλήθεια είναι ότι και μυστικά κρατάω, μυστικά που θα χαλούσαν τον κόσμο αν άνοιγα το στόμα μου, αλλά είμαι κι ο άνθρωπος που παλεύει ν’ ακούει τις επιθυμίες των φίλων και των συνεργατών του. Διαφορετικά θα ήμουν απλά κάποιος άλλος.
ΕΡΩΤ.: Θεωρείς πως έχεις συγγραφικές εμμονές ή αγαπημένη θεματολογία ή ο «Κωδικός ελευθερία» έχει λόγο στην έμπνευσή σου;
ΑΠΑΝΤ.: Η μόνη μου συγγραφική εμμονή-στοίχημα είναι να μην μπαίνω ποτέ στον πειρασμό να επαναλάβω κάποια επιτυχία μου, όπως κάνουν άλλοι. Μολονότι ζω απ’ αυτό, δεν αγχώνομαι για «συνταγές επιτυχίας». Ποτέ μου δεν πιέστηκα κι από κανέναν για το τι θα γράψω κι αυτό το ’χω πληρώσει, αλλά δεν το μετανιώνω. Και ναι, είναι αλήθεια πως έχω γράψει ακόμα και κοινωνικοπολιτικά ανεξάρτητα πεζά μέσα από βιβλία όπως το «Κωδικός ελευθερία» (Δεκέμβρης του 2015) ή το «Ζωή με λες» (Δεκέμβρης του 2011). Υπήρχαν και πράγματα να ειπωθούν μέσα από το βλέμμα της πεζογραφίας, προκειμένου να ανατάξουμε ήθη και αξίες που δεν αποτιμώνται σε κόστη και ευρώ. Δεν είναι τα χρήματα το παν. Αναγκαία είναι, αλλά μπορείς να ζεις με λιγότερα. Όλα είναι τελικά μέσα στο μυαλό μας.
ΕΡΩΤ.: Ποιο βιβλίο σου θεωρείς πως γράφτηκε με τον πιο αλλόκοτο τρόπο; Υπάρχει κάτι που σε κάνει να βρεις τον ήρωά σου ή «Έτσι απλά συμβαίνουν όλα;»
ΑΠΑΝΤ.: Διακρίνω πως εντοπίζεις αλήθειες πίσω από τα βιβλία μου. Δύο είναι τα βιβλία που γράφτηκαν με τρόπο ανορθόδοξο: το «Ζωή με λες» που φαίνεται στη θεωρία πως ήτανε μια πιο απλή σειρά διηγημάτων ντυμένων με φωτογραφικό υλικό. Δεν μου ήταν αρκετό αυτό όμως. Πήρα το οκ από τον επιμελητή μου και ακύρωσα το σύνολο των διηγημάτων εκτός από ένα! Τα υπόλοιπα γράφτηκαν μέσα σε απόλυτο καθημερινό πανικό, πρωί-μεσημέρι-βράδυ. Στα ανεξάρτητα πεζά διέκρινα μέσα από τις γνώμες των συνεργατών μου ότι έχω έφεση. Γι’ αυτό το επανέλαβα έπειτα από λίγα χρόνια, ήτανε ψυχικά και πολιτικά αναγκαίο. Το άλλο βιβλίο που γράφτηκε αλλόκοτα ήταν το τελευταίο μου μυθιστόρημα, το «Έτσι απλά συμβαίνουν όλα». Είχα στον νου μου μόνο το πρώτο κεφάλαιο. Κάθισα θυμάμαι πρώτη του Νοέμβρη του 2022, έξω είχε μια φοβερή καταιγίδα η οποία γέννησε το πρώτο μου κεφάλαιο. Έπειτα ο μύθος σ’ ένα βιβλίο που θίγει κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα ή θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσα από σπαρταριστό χιούμορ, κατέβηκε από σκηνή σε σκηνή κι είναι σα να βλέπεις μια καλοστημένη ταινία!
ΕΡΩΤ.: Πρόσφατα παντρεύτηκες με τον επί 35 χρόνια σύντροφό σου και ένας από τους κουμπάρους ήταν ένας νέος πολιτικός που απασχολεί τα ΜΜΕ; Πώς πρόκυψε αυτή η φιλία;
ΑΠΑΝΤ.:Πρώτιστα ας αφαιρέσουμε τα ΜΜΕ γιατί δεν έπαιξαν κανέναν απολύτως ρόλο σ’ αυτή μας την απόφαση. Ενταγμένος στον καθημαγμένο ΣΥΡΙΖΑ είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω προσωπικά, να του μιλήσω και ομολογώ ότι με κέρδισε ως πρόσωπο και ως άνθρωπος ο Στέφανος Κασσελάκης. Ήθος, διαφάνεια, καθαρότητα στο βλέμμα και στον λόγο του. Αυτό το νεαρό παλικάρι ξεχωρίζει από τους συνήθεις Έλληνες πολιτικούς γιατί ενέχει ενσυναίσθηση ως πολιτικός. Του μιλάς για κάτι δυσάρεστο ή στενάχωρο και βλέπεις τα μάτια του να μορφάζουν, ακόμα και να δακρύζουν. Το ’χετε δει και σε άλλους πολιτικούς αυτό;
ΕΡΩΤ.: Έχεις δηλώσει κάποια στιγμή πως οι ήρωές σου είναι δικοί σου άνθρωποι. Χαρακτήρες που έχεις γνωρίσει στη ζωή σου. Αυτό σημαίνει πως τα γεγονότα γύρω σου σε επηρεάζουν;
ΑΠΑΝΤ.: Τα πάντα και οι πάντες γύρω μου με επηρεάζουν. Συνήθως όμως, παίρνω στοιχεία, συναισθήματα, σωματότυπους ή χαρακτήρες τους οποίους μεταπλάθω σε κάτι άλλο, καινούργιο και αυτόνομο, δικό μου εφεύρημα και πατέντα! Κι από κει και πέρα, αυτά τα νέα πρόσωπα, γίνονται πρόσωπα της ζωής μου, λες και υπήρξαν στ’ αλήθεια!
ΕΡΩΤ.: Σπούδασες υποκριτική… Πόσο υποκριτική βλέπεις να είναι η ελληνική κοινωνία σήμερα; Πώς αξιολογείς το πολιτικό σκηνικό;
ΑΠΑΝΤ.: Τραγικό είναι το πολιτικό τοπίο και άθλιο και άρρωστο! Η υποκριτική είναι τέχνη, η υποκρισία είναι μια εγκληματική και δόλια συνθήκη. Το να αναπαράγονται και να αλληλεπιδρούν τα ψέματα από τα στόματα των πολιτικών ως τα ΜΜΕ κι έπειτα πάλι πίσω, θεωρώ ότι είναι κάτι που μας αποσυντονίζει και μας κάνει να χάνουμε το θέμα που είναι η Πολιτική στην πατρίδα μας και η έντιμη άσκησή της.
Η προπαγάνδα των συστημικών μέσων, πολιτικών και δημοσιογράφων που αγωνίζονται για τις καρέκλες τους κι όχι για το μέλλον μας, με καταθλίβει.
ΕΡΩΤ.: Πιστεύεις πως όσο και αν «Ο Απρίλης στάθηκε Αλήτης» υπάρχει ελπίδα για καλύτερο κόσμο; Για μέρες με περισσότερη λιακάδα; Για κλειδαριές που δεν θα χρειάζονται;
ΑΠΑΝΤ.: Όταν έχουμε επιζήσει τα τελευταία πολλά χρόνια μέσα από πολιτικές κρίσης, μνημονίων, καραντινών αλλά και προσωπικών απωλειών σε ατομικό πλαίσιο για τον καθένα από μας, το μόνο που μπορώ και προτείνω είναι να συνεχίζουμε να ελπίζουμε. Όταν τόσα πολλά μαζί τρέξανε όλο και χειρότερα, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα ξαναδούμε λιακάδες στις ζωές μας.
ΕΡΩΤ.: Ποιο είναι το συγγραφικό σου όραμα; Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο;
ΑΠΑΝΤ.: Μολονότι η οπτική μου αναπηρία με δυσκολεύει, ταυτόχρονα αυτή με κάνει πιο δυνατό, ονειροπόλο, επίμονο. Φυσικά κι ετοιμάζω κάτι καινούργιο, πάντα ετοιμάζω κάτι καινούργιο! Και το προσωπικό μου στοίχημα είναι να μην επαναλαμβάνομαι. Μέσα στο 2025 ελπίζω με το καλό, να ’χουμε να κουβεντιάζουμε για ένα ακόμα ιδιαίτερο μυθιστόρημα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά…
Το Σάββατο 14 Ιουνίου στις 19:00 το απόγευμα συζητάμε με τον ίδιο τον συγγραφέα την δουλειά του στους χώρους της λογοτεχνίας. Στην βόρεια αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Γιαννιτσών ο ο εκδότης Νικόλας Τελλίδης θα διαβάσει αποσπάσματα.
Για τον ίδιο και τα βιβλία του θα μιλήσουν η βουλευτής Πέλλας του Κινήματος Δημοκρατίας και αντιπρόεδρος των Ευρωπαίων Δημοκρατών, Θεοδώρα Τζάκρη και η δημοσιογράφος ΆνναΜαρία Σαββίδου.
Κάντε το πρώτο σχόλιο