Ένα έθιμο με ρίζες από την Μινωική Κρήτη αναβιώνει τη Δευτέρα του Πάσχα σε πολλά χωριά της Κρήτης.
Πρόκειται για το λεγόμενο «Πάσχα των νεκρών» καθώς οι χωριανοί συγκεντρώνονται στο κοιμητήριο σε μια γιορτή μνήμης για να τιμήσουν τους νεκρούς τους και να μοιραστούν μαζί τους τα γιορτινά φαγητά του Πάσχα, σε μια προσπάθεια να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στους δύο κόσμους. Των ζωντανών και των νεκρών, όπως λένε…
Μεταφέρουν το μήνυμα της ανάστασης
Την επομένη της Κυριακής του Πάσχα μετά την πρωινή λειτουργία οι κάτοικοι σε κάποια χωριά, μεταξύ αυτών και η Τύλισος, κατευθύνονται στο νεκροταφείο κρατώντας μαζί τους πασχαλινούς μεζέδες, κόκκινα αυγά, καλιτσούνια, κρέατα, γλυκά, κρασί και τα εναποθέτουν πάνω στα μνήματα, ενώ πολλοί αφήνουν κι ένα κόκκινο αυγό μέσα στην κοντυλοθήκη και ο ιερέας του χωριού περνά από τους τάφους και μνημονεύει τους νεκρούς.
Στη συνέχεια οι συγκεντρωμένοι καταναλώνουν τα πασχαλινά εδέσματα με τη συνοδεία κρασιού και ρακής δημιουργώντας ένα γιορτινό κλίμα μέσα στο κοιμητήριο, δείχνοντας πως δεν ξεχνούν αυτή την ημέρα τα αγαπημένα τους πρόσωπα που έχουν φύγει από τη ζωή και «μεταφέροντας» τους το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης.
Το ίδιο έθιμο αναβιώνει και σε άλλες περιοχές όπως στην Κοζάνη αλλά και όπου κατοικούν Πόντιοι στην Ελλάδα
Σε ορισμένα χωριά της Κοζάνης που οι κάτοικοι έλκουν την καταγωγής τους από τον Πόντο συνηθίζουν τα περίφημα «Νεκρόδειπνα». Τη Δευτέρα και την Τρίτη του Πάσχα στο Πρωτοχώρι Κοζάνης οι κάτοικοι μαζεύονται από νωρίς στα μνήματα και ετοιμάζουν το εορταστικό τραπέζι της οικογένειας με σπιτικά εδέσματα, γλυκά, κόκκινο κρασί και ό, τι άλλο αγαπούσαν οι νεκροί.
Το γεύμα διαρκεί έως αργά το απόγευμα και συνήθως σφραγίζεται μ’ ένα μεθυστικό γλέντι, συνοδεία ποντιακής λύρας με χορούς και τραγούδια που θυμίζουν στα ζώντα μέλη της οικογένειας στιγμιότυπα από τους νεκρούς τους. Η ατμόσφαιρα είναι συγκινητική και αυτό που εντυπωσιάζει είναι τα συναισθήματα αγάπης και χαράς που οι άνθρωποι εκδηλώνουν σε αυτή τη νεκρολατρική γιορτή, θέλοντας να επικοινωνήσουν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα που έφυγαν από τη ζωή καθώς και η εξοικείωση των ανθρώπων με την ιδέα του θανάτου.
Το έθιμο διαπέρασε τις γενιές και αγκαλιάστηκε από τους Ποντίους, οι οποίοι, επαναπατρισθέντες από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και την Τουρκία, το αναβιώνουν κάθε χρόνο σε αρκετές περιοχές – από τη Νέα Κρώμνη Δράμας, τη Χαρίεσσα Νάουσας, την Κομοτηνή, την Καλαμαριά και τη Νέα Τραπεζούντα Πιερίας, μέχρι τα Σούρμενα, τον Κορυδαλλό, τις Αχαρνές, τον Ασπρόπυργο, το Σχιστό, την Καλλιθέα και την Αγία Βαρβάρα Αττικής, αλλά και σε νησιά όπως η Κάρπαθος και η Άνδρος.
Κάντε το πρώτο σχόλιο