«Από την αρχή παραδέχθηκα την επίθεση σε βάρος του Άλκη και σε βάρος των άλλων παιδιών μέσα από τη φυλακή συνειδητοποίησα το κακό που προξένησα», είπε αρχικά ο κατηγορούμενος, όπως αναφέρει το “theopinion.gr”.
«Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω μακάρι να είχα πάει εγώ τη θέση του Άλκη. Εγώ είμαι αυτός που χτύπησε τον Άλκη στο πόδι. Ήταν μια σκιά που δε τη θυμάμαι. Το συνειδητοποίησα τις τελευταίες 3 εβδομάδες ακούγοντας τους ιατροδικαστές», συνέχισε ο ίδιος.
«Την άλλη μέρα έμαθα ότι έφυγε ένα παιδί και σοκαρίστηκα. Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν την αλήθεια. Δεν το θυμόμουν καθαρά στο μυαλό μου. Έχω ακόμη αμφιβολίες αλλά σε συζήτηση με τους δικηγόρους και ιατροδικαστές μου εξήγαγαν κάποια πράγματα. Είμαι πεπεισμένος πως έγινε από εμένα».
«Θέλω και πρέπει να ζητήσω μια τεράστια συγγνώμη από την οικογένεια και την αδελφή του Άλκη».
Η κατάθεση
Κατηγορούμενος: «Όπως από την αρχή έχω παραδεχτεί τη συμμετοχή μου στην επίθεση σε βάρος του Άλκη και των άλλων παιδιών, μέσα από τη φυλακή έχω συνειδητοποιήσει το κακό που προξένησα. Θέλω και πρέπει να ζητήσω μια τεράστια συγγνώμη στην οικογένεια αυτή, ειδικά στους γονείς και την αδερφή του Άλκη. (μεγάλη παύση)
Όλον αυτόν τον καιρό δε ξέρω πώς το έχω αντιμετωπίσει μέσα, απλώς θα ήθελα να πω ότι ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω δυστυχώς, μακάρι να ήμουν εγώ στη θέση του και να είχα πάρει εγώ αυτή τη θέση. Θα ήθελα να πω ότι εγώ είμαι αυτός που χτύπησα τον Άλκη στο πόδι. Αυτό ήταν μια φευγαλέα σκιά που ακόμη δεν το θυμάμαι και τόσο καλά, απλώς παρακολουθώντας εδώ το δικαστήριο, τις τελευταίες δυο τρεις εβδομάδες το συνειδητοποίησα, ακούγοντας όλους τους ιατροδικαστές κι όλη τη διαδικασία. (μεγάλη παύση)
Απλώς μού είναι πάρα πολύ δύσκολο να θυμηθώ όλο αυτό το συμβάν, γιατί έμαθα την επόμενη μέρα είχε φύγει ένα παιδί και σοκαρίστηκα, τρομοκρατήθηκα, αυτή είναι η αλήθεια.
Πρέπει και θέλω να γνωρίζουν οι γονείς αυτοί την αλήθεια, από την πρώτη στιγμή ήμουν ειλικρινής, απλώς δεν το θυμόμουν τόσα καθαρά. Έχω τις αμφιβολίες μου ακόμη αν το έκανα, συζήτησα με τους δικηγόρους μου και την κυρία Αποστολίδου, την ιατροδικαστή, απλώς εγώ είμαι σίγουρος και πεπεισμένος ότι έχει γίνει από έμενα.»
«Τελευταία είδα τη φωτογραφία στη μηριαία και κατάλαβα ότι ήταν από το δικό μου μαχαίρι.»
Πρόεδρος: «Από τη φωτογραφία;»
Κατηγορούμενος: «Ναι. Μακάρι να γύριζα πίσω τον χρόνο και να μη γινόταν καθόλου αυτό το συμβάν.»
Πρόεδρος: «Να τα πάρουμε από την αρχή;»
Κατηγορούμενος: «Εγώ είμαι σίγουρος και πεπεισμένος για αυτό. Να αντιμετωπίσω το κακό που προξένησα σε όλους και σε αυτούς τους γονείς.»
Πρόεδρος: «Πάμε από την αρχή. Είστε στον Σύνδεσμο του ΠΑΟΚ;»
Κατηγορούμενος: «Πηγαίνω κάποιες φορές, δεν είμαι μέλος.»
Πρόεδρος: «Γνωρίζετε τους κατηγορούμενους;»
Κατηγορούμενος: «Τους περισσότερους ναι, τον πρώτο από τον Σύνδεσμο. Με τον τέταρτο ήμασταν μαζί συμμαθητές.»
Πρόεδρος: «Εκείνη τη μέρα τι γίνεται;»
Κατηγορούμενος: «Πήγαμε να παρακολουθήσουμε το βόλεϊ. Επιστρέψαμε στον Σύνδεσμο μετά οι δυο μας, μαζί με τον πρώτο.»
Πρόεδρος: «Στον Σύνδεσμο προκύπτει ότι λήφθηκε η απόφαση, τι έγινε;»
Κατηγορούμενος: «Απλώς είχαμε μάθει ότι είχε γίνει επεισόδιο στο Ωραιόκαστρο. Πήραμε την απόφαση όλοι μαζί να πάμε εκεί.»
Πρόεδρος: «Ποιοι όλοι μαζί; Είπατε πριν ότι δε θυμάστε ποιοι ήταν; Θυμάστε μήπως ποιος δεν ήταν;»
Κατηγορούμενος: «Δε θυμάμαι ακριβώς. Πήραμε όλοι μαζί την απόφαση.»
Πρόεδρος: «Ήταν μια απόφαση που την είχατε ξαναπάρει;»
Κατηγορούμενος: «Εγώ προσωπικά όχι.»
Πρόεδρος: «Αν δεν έχεις συμμετάσχει σε κάτι τέτοιο, πώς παίρνεις την απόφαση να το κάνεις; Κι ο σκοπός ποιος ήταν;»
Κατηγορούμενος: «Να χτυπήσουμε, να τραμπουκίσουμε, όχι να σκοτώσουμε, σε καμία περίπτωση. Δε βρίσκαμε κάποιον συγκεκριμένο, απλώς πήγαμε στο Χαριλάου για να βρούμε οπαδούς του Άρη.»
Πρόεδρος: «Είχατε πληροφορίες;»
Κατηγορούμενος: (παύση) «Νομίζω είχαμε στείλει κάποιον. Δε θυμάμαι ακριβώς.»
Πρόεδρος: «Ποιος τον έστειλε;»
Κατηγορούμενος: «Δε θυμάμαι. Μας ενημέρωσε ότι υπάρχουν οργανωμένοι οπαδοί του Άρη.»
Πρόεδρος: «Ποιον πήρε τηλέφωνο;»
Κατηγορούμενος: «Δε θυμάμαι.»
Πρόεδρος: «Και αυτό το λέτε στην απολογία σας;»
Κατηγορούμενος: «Ήμουν σοκαρισμένος τότε.»
Πρόεδρος: «Πώς καταλαβαίνεις τον οργανωμένο που είναι εκεί;»
Κατηγορούμενος: «Απλώς πήγαμε εκεί για να δούμε αν είναι κάποιος ντυμένος περίεργα.»
Πρόεδρος: «Όλα τα παιδιά φοράνε μαύρα.»
Κατηγορούμενος: «Απλώς κάποιοι το καταλαβαίνουν.»
Πρόεδρος: «Λέτε δε θυμάστε σε ποιον πήρε τηλέφωνο. Στην απλολογία σας είπατε τον πρώτο.»
Κατηγορούμενος: «Δεν είμαι σίγουρος.»
Πρόεδρος: «Γιατί να το πείτε;»
Κατηγορούμενος: «Ήμουν σοκαρισμένος.»
Πρόεδρος: Πήρατε κάποια αντικείμενα.
Κατηγορούμενος: Εγώ το πήρα από την κουζίνα.
Πρόεδρος: Δε μιλάμε για κουτάλια και πιρούνια.
Κατηγορούμενος: Εγώ από το μπαρ το πήρα.
Πρόεδρος: Μπορείτε να το περιγράψετε;
Κατηγορούμενος: Ήταν ένα μικρό, με ξύλινη λαβή, χωρίς δόντια.
Πρόεδρος: Πόσο ήταν η λάμα;
Κατηγορούμενος: (παύση)
Πρόεδρος: Δείξτε το και με τα χέρια.
Κατηγορούμενος: Δε χρειάζεται. Ήταν γύρω στα 10-12 εκ. η λάμα. Ήτανε από τη μια ευθεία και όσο πλησίαζε στη λαβή ήταν πιο παχύ, ενάμιση, δυο εκατοστά.
Πρόεδρος: Αυτό γιατί υπήρχε στον Σύνδεσμο;
Κατηγορούμενος:: Για τη βασιλόπιτα, για φαγητό, για οτιδήποτε.
Πρόεδρος:: Ρωτήσατε για να το πάρετε;
Κατηγορούμενος:Δεν ρώτησα.
Πρόεδρος: Οι υπόλοιποι;
Κατηγορούμενος: Αυτό που λέω ότι έχει πάρει ο 1ος δεν ισχύει, δεν ξέρω γιατί το είπα, απλώς εκεί ήμουν θολωμένος.
Πρόεδρος: Πάντως για να το αναφέρετε σημαίνει ότι το είδατε.
Κατηγορούμενος: Πάνω στον πανικό μου, δε ξέρω γιατί.
Πρόεδρος: Επειδή το είδατε στη δικογραφία το δρεπάνι; Γι’ αυτό το λέτε;
Κατηγορούμενος: Δεν ξέρω, έβλεπα μετά τη δικογραφία και έλεγα γιατί να το πω αυτό το πράγμα.
Πρόεδρος: Για τους άλλους;
Κατηγορούμενος: Για τον 4ο ξέρω ότι είχε έναν πυρσό, για τους υπόλοιπους δε ξέρω.
Πρόεδρος: Πάτε Χαριλάου, το κινητό το πήρατε μαζί σας;
Κατηγορούμενος: Όχι φοβόμουν μην μου το κλέψουν, μην το χάσω, μην το σπάσουν. Περάσαμε τυχαία από εκεί, βλέπουμε κάποια άτομα στην οικοδομή και καταλάβαμε ότι ήταν οπαδοί του Άρη. Σταμάτησε το αμάξι, κατέβηκα εγώ, ο 3ος και ο 4ος. Εγώ κατεβαίνω πρώτος. Δεν κατέβηκαν μαζί μας οι άλλοι από το πίσω αμάξι. Εγώ είμαι πρώτος, ο 4ος είναι πίσω μου, βλέπουμε 5 άτομα στα σκαλιά, ρώτησα εγώ πρώτος τι ομάδα είναι. Ήμουν στην είσοδο στο πεζοδρόμιο, πριν τα σκαλάκια.
Μας απαντάνε “Άρης ρε πουτάνες”. Ανέβηκα τα σκαλάκια, γύρισα πίσω μου, δεν είδα τον 4ο και συνειδητοποίησα ότι είμαι μόνος. Εκείνη την ώρα τρώω την κρανιά στο κεφάλι. Εγώ θυμάμαι να συμπλέκομαι μόνο με τον Άγγελο. Έκανα λίγο πίσω. Εκείνη την ώρα έβγαλα το μαχαίρι που είχα στην τσέπη του παντελονιού και άρχισα να τον χτυπάω κάτω χαμηλά στα πόδια στην αριστερή πλευρά, δυο με τρεις φορές στη γάμπα. Ήμουν σκυμμένος σχεδόν δεν τον έβλεπα. Εκείνη την ώρα θα έγινε, όλα είναι μια σκιά, λογικά εκεί θα χτύπησα και τον Άλκη. Εκεί που πήγε να φύγει από τα σκαλοπάτια.
Πρόεδρος: Ήταν όρθιος, καθιστός;
Κατηγορούμενος: Δεν το θυμάμαι ακριβώς, ήταν μια σκιά, μια φευγαλέα σκιά. Συμπλέκομαι για κάποια δευτερόλεπτα με τον Άγγελο, απ’ όσο τον είδα και εδώ στο δικαστήριο, απ’ όσο θυμάμαι. Εκεί κόπηκα με το μαχαίρι, κάπως με κλώτσησε και έφυγε πίσω. Εκεί δέχομαι ένα χτύπημα από ξύλο, δεν ξέρω από ποιον. Εκεί γύρισα να κοιτάξω κάτω τι γίνεται και είδα κάποια αίματα.
Πρόεδρος: Δεν ήταν μόνο αίματα εκεί.
Κατηγορούμενος: Είδα κάποια άτομα, αλλά δε ξέρω ποιος ήταν.
Πρόεδρος: Είδατε τρία-τέσσερα άτομα που έκαναν τι; Τον Άλκη τον βλέπατε;
Κατηγορούμενος: Τα πόδια του.
Πρόεδρος: Πώς βρέθηκε κάτω;
Κατηγορούμενος: Εκεί πήγε να ξεφύγει από τα σκαλιά, εκεί δέχθηκε το χτύπημα από εμένα. Ήταν μια σκιά.
Πρόεδρος: Πήγε να σηκωθεί και εκεί τον χτυπήσατε;
Κατηγορούμενος: Ναι, δεν σημάδευα κάπου, και δεν ήξερα πώς και τι;
Πρόεδρος: Πώς χτυπάει κάποιος βαθιά, αν δεν το ξέρει;
Κατηγορούμενος: Δεν ήξερα ότι εκεί είναι η μηριαία. Ήταν γρήγορη η κίνηση, πρόλαβα να δω τα αίματα.
Πρόεδρος: Όταν βλέπετε ποτάμι το αίμα;
Κατηγορούμενος: Δεν ήξερα τι είχε συμβεί, ότι έχει ξεφύγει τόσο.
Πρόεδρος: Δεν αντιλαμβάνεστε κάποιον να κάνει κάτι; Άλλα λέτε στην απολογία σας. Δεν μπορεί να μην είδατε τον 10ο. Μου κάνει εντύπωση γιατί το περιγράφετε σα να την κάνατε μόνος σας την επίθεση.
Κατηγορούμενος: Κατάλαβα ότι κάποιος ήταν στα αριστερά μου, αποδείχθηκε ότι ήταν ο Άγγελος. Είδα ένα κινητό, το έσπασα και απλά κατευθύνθηκα στο αμάξι. Δεν είδα ούτε τον Άλκη, απλώς έφυγα πήγα στο αμάξι.
Πρόεδρος: Δεν ακούσατε κάποιον να φωνάζει πάμε;
Κατηγορούμενος: Ναι άκουσα.
Πρόεδρος: Μετά;
Κατηγορούμενος: Φύγαμε από το σημείο. Κάποιοι μάς πέταξαν μια καρέκλα πάνω στο αμάξι. Είδα ότι ήταν οπλισμένοι. Είχα το μαχαίρι μαζί μου, λίγο πιο κάτω το πέταξα σε έναν υπόνομο, το είχα παραδεχτεί και από την αρχή στην αστυνομία.
Κάντε το πρώτο σχόλιο