Το βράδυ της Δευτέρας, η αίθουσα τύπου στο προπονητικό κέντρο της Μαρσέιγ είχε μία πολύ διαφορετική εικόνα από ότι συνήθως. Το ραντεβού είχε κλειστεί εδώ και καιρό. Σε φιλικό κλίμα. Να μιλήσουμε, να ακούσει ο ένας τον άλλον, να τα βρούμε. Ή τουλάχιστον έτσι πίστευαν κάποιοι.
Στο πάνελ βρίσκονταν ο Πρόεδρος του συλλόγου Πάμπλο Λονγκόρια, ο τεχνικός διευθυντής Χαβιέρ Ριμπάλτα, ο εμπορικός διευθυντής Πέδρο Ιριόντο και ο οικονομικός διευθυντής Στεφάν Τεσιέ. Από κάτω, σε ρόλο δημοσιογράφων, οι αρχηγοί των σημαντικότερων συνδέσμων της ομάδας από την Μασσαλίας.
Υποτίθεται ότι θα ήταν ένας πολιτισμένος διάλογος με ερωτήσεις και απαντήσεις. Με απορίες και θεσμικές τοποθετήσεις.
Υποτίθεται…
Πολύ σύντομα το θερμόμετρο άρχισε να ανεβαίνει επικίνδυνα. Πολύ επικίνδυνα. Ο διάλογος, έγινε σταδιακά μονόλογος. Ένας μονόλογος 20 λεπτών. Με πολύ υψηλές εντάσεις. Ένας λεκτικός βομβαρδισμός που περιείχε από κατηγορίες, μέχρι… απειλές.
Τα πυρά έρχονταν από παντού.
Γιατί διώξατε (τους εξαιρετικά δημοφιλείς στον κόσμο) Μανταντά, Παγέτ, Γκεντουζί; Γιατί δεν ανανεώσατε το συμβόλαιο του Αλέξις Σάντσες; Με τι κριτήρια προσλάβατε τον φίλο του προέδρου, Μαρθελίνιο Γαρθία Τοράλ; Γιατί η ομάδα σέρνεται; Τι γίνεται με τα οικονομικά; Τρώτε λεφτά; Αληθεύει ότι τρώτε λεφτά από εμπορικά έσοδα του συλλόγου;
Οι ιθύνοντες της Μαρσέιγ έβλεπαν σοκαρισμένοι το πράγμα να εκτραχύνεται επικίνδυνα. Τα πάντα είχαν ξεφύγει από κάθε έλεγχο: «Παραιτηθείτε! Παραιτηθείτε όλοι! Φύγετε όλοι, άμεσα γιατί όλο αυτό δεν θα έχει καλό τέλος», ήταν μερικές από τις κραυγές, που έκαναν τα τέσσερα εξέχοντα μέλη της διοίκησης της Μαρσέιγ να τραπούν σε άτακτη φυγή. Το γυαλί δεν είχε απλώς σπάσει. Είχε θρυμματιστεί, είχε γίνει κομμάτια.
Οι οπαδοί της Μαρσέιγ, οι ultras, το συνδεσμιακό κίνημα από την στιγμή που έγιναν ισότιμοι συνομιλητές της διοίκησης είχαν ήδη κερδίσει. Μία ημέρα αργότερα, ο Πρόεδρος της Μαρσέιγ, Πάμπλο Λονγκόρια υπέβαλλε την παραίτηση του, επικαλούμενος απειλές κατά της ζωής του.
Ο προπονητής της ομάδας, Μαρθελίνο Γαρθία Τοράλ, λίγους μήνες μετά την πρόσληψή του, εξομολογήθηκε στους παίκτες του στην προπόνηση, ότι αν αποχωρήσει ο άνθρωπος που τον έφερε στην Μασσαλία, δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσει να βρίσκεται στην πόλη και την ομάδα.
Κανείς δεν ξέρει ακόμα ποιος θα καθίσει στον πάγκο της ομάδας την Πέμπτη στην πρεμιέρα των ομίλων του Europa League απέναντι στον Άγιαξ. Κανείς δεν ξέρει ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος, που θα διορίσει ο Αμερικανός ιδιοκτήτης Φρανκ Μακ Κορτ. Αυτό που όλοι ξέρουν, είναι ποιος κάνει αληθινά κουμάντο σε αυτή την πόλη…
Τα πάντα ξεκινάνε σε ένα αναμορφωτήριο, το Sariette έξω από την πόλη Aix-en-Provence, όπου συγκεντρώνονται διάφοροι παραβατικοί έφηβοι που αποβάλλονται από τα σχολεία της Μασσαλίας. Εκεί, ο 11χρονος Ρασίντ Ζερουάλ γνωρίζει τον Ντανί Κεμπαΐλι, μέχρι σήμερα 40 χρόνια μετά είναι αχώριστοι.
Το αναμορφωτήριο γίνεται το πρώτο τους «βασίλειο», μάλιστα οργανώνουν μία ομαδική απόδραση 100 ατόμων που κάνουν σουλάτσο στο κέντρο της πόλης, ως αντίδραση σε κάποιες αυστηρές ποινές της διοίκησης. Την επόμενη κιόλας μέρα, τους διώχνουν και από εκεί.
Ο Ρασίντ πιάνει δουλειά ως ξυλουργός. Τα χέρια του πιάνουν, ο εγκέφαλος του στροφάρει πολύ πιο γρήγορα από το φυσιολογικό. Είναι οργανωτικός, πανέξυπνος, ηγετικός.
Το μεγάλο του πάθος είναι η Μαρσέιγ. Το καλοκαίρι του 1987 σε ένα γκαράζ μαζί με παιδιά από το 2ο και το 3ο διαμέρισμα της πόλης ιδρύουν τους South Winners.
Μέχρι τότε, το Βελοντρόμ είναι πάντα γεμάτο, μα είναι άχρωμο, χωρίς συντονισμό, χωρίς παλμό, χωρίς φαντασία. Το πρώτο τους πανό τραβάει την προσοχή «Win for us». Κερδίστε για εμάς.
Εγκαθίστανται στο νότιο πέταλο και επιλέγουν το πορτοκαλί χρώμα ως αντίβαρο για τον φασιστικό σύνδεσμο Kop de Boulogne της Παρί Σεν Ζερμέν. Επιλέγουν ως σύμβολο το μπουλντόγκ και η ιδεολογία τους είναι επηρεασμένη από αυτή του Τσε Γκεβάρα.
Αρχίζουν να πηγαίνουν παντού. Τα κορεό τους, οι ιδέες τους με τις σημαίες, τα μπαλόνια, τα πυροτεχνήματα, τα καπνογόνα τους κάνουν πρωτοπόρους σε όλη την Γαλλίας. Ο Ρασίντ Ζερουάλ γίνεται παντοδύναμος, σημείο αναφοράς σε όλη την πόλη και όχι μόνο.
Από το 2016 δίνει την δική του προσωπική μάχη με την λευχαιμία, όμως εν μέσω χημειοθεραπειών, ήταν πάντα στο οπαδικό μέτωπο ακόμα και σε ανοσοκαταστολή. Είναι ίσως ο πιο σκληρός όλων. Μπροστάρης σε όλες τις μάχες. Λεκτικές και… σωματικές: «Μαζί μας δύο πράγματα απαγορεύεται να κάνεις: να παίξεις μαζί μας και να μας προδώσεις», έλεγε σε μία παλιά του συνέντευξη στην Le Monde.
Εδώ και 35 χρόνια έχει αφιερώσει όλη του την ζωή στην Μαρσέιγ. Σταδιακά, ο ρόλος του εξελίχθηκε. Άρχισε να συν-διοικεί: «Πάντα είχα την ευφυΐα να ξέρω, πότε πρέπει να δράσω για να κάνω τους εκάστοτε προέδρους της ομάδας να… πηδήξουν», λέει με υπερηφάνεια, αυτή του η ατάκα έδωσε τον τίτλο στο αφιέρωμα προς το πρόσωπο του.
Φημολογείται πως όποιος επιθυμεί την «κοινωνική ειρήνη» και δεν θέλει να δει το όνομα του δίπλα στο ρήμα «παραιτήσου» σε κάποιο τεράστιο πανό κρεμασμένο σε όλο το Βελοντρόμ, θα πρέπει να το διαπραγματευτεί μαζί του.
«Ανέλαβα το πόσο με πολύ μεγάλη προκατάληψη στο πρόσωπο σου και μετά από τέσσερα χρόνια, ανακάλυψα έναν άνθρωπο που σέβεται τον οργανισμό και τους παράγοντες του», ήταν το προσωπικό SMS του προηγούμενου προέδρου Ζακ-Ανρί Εϊρό που εστάλη στο κινητό του αρχηγού των South Winners στις 22 Μαΐου του 2020.
Δέκα μήνες αργότερα, αναγκάστηκε σε παραίτηση, όταν οργανωμένοι οπαδοί της Μασσαλίας εισέβαλλαν στο προπονητικό κέντρο Commanderie, έτοιμοι να τα ισοπεδώσουν όλα -μάλιστα ένα καπνογόνο προκάλεσε εγκαύματα στον Ισπανό αμυντικό, Άλβαρο Γκονζάλεθ. Για αυτά τα γεγονότα ο Ζερουάλ καταδικάστηκε σε 9 μήνες φυλάκισης, εκ των οποίων οι 5 με αναστολή.
Τα τελευταία χρόνια χτίζει με προσοχή το κοινωνικό του προφίλ. Οι South Winners έχουν αγοράσει μία έκταση 1200 τετραγωνικών για να επιμελούνται τα ασύγκριτα κορεό τους, έχουν δικό τους μεγάλο λεωφορείο, βαν, ενώ κατά την διάρκεια της πανδημίας ουκ ολίγες φορές συγκέντρωσαν τρόφιμα για όσους είχαν ανάγκη. Επειδικνύουν φιλανθρωπικές και κοινωνικές δράσεις, είναι ο πιο ενεργός, ο πιο δυνατός από τους συνδέσμους φιλάθλων της Μαρσέιγ.
Ο Ζερουάλ, εδώ και χρόνια είναι επίσημος συνομιλητής όλων των προέδρων της Μαρσέιγ, στην μετά-Ταπί εποχή, οι άκρες του επεκτείνονται και στην πολιτική σκηνή.
Το 2010 ο τότε πρόεδρος Ντασιέ στέλνει προσωπική επιστολή σε έναν δικαστή, ώστε να δώσει ειδική άδεια στον φυλακισμένο Ζερούλ για να παρευρεθεί στην φιέστα τίτλου στο Βελοντρόμ. Αναπτύσσει στενή σχέση με τον Ζοσέ Ανιγκό, αλλά και τον Ρόμπερτ-Λουί Ντρεϊφίς και την σύζυγο του Μαργκαρίτα που μέχρι το 2016 έχουν το πλειοψηφικό πακέτο.
Βρίσκει τρόπο να διεισδύει στα σαλόνια και να αποτελεί τον συνδετικό κρίκο διοίκησης – οπαδών. Η αφοσίωση του στην Μαρσέιγ, η δεινή ρητορική του, το πάθος του, η διπλωματία του αναγνωρίζονται από όλους. Είναι και του σαλονιού, μα και του λιμανιού. Είναι μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες σε όλη την Μασσαλία.
Στην επίσκεψη του Προέδρου Μακρόν την άνοιξη του 2023, ο Ζερουάλ τον σταματά και του λέει δυνατά μπροστά στις κάμερες: «Βοήθησε μας να βρούμε νέο επενδυτή. Υποφέρουμε». Το βίντεο γίνεται viral σε όλη την Γαλλία. Το μήνυμα έχει περάσει.
Το βράδυ της Δευτέρας, ο Ρασίντ Ζερουάλ έφυγε με ένα πλατύ χαμόγελο από το προπονητικό κέντρο της Μαρσέιγ. Για άλλη μία φορά αποδείχθηκε ότι: «είχε την ευφυΐα να ξέρει, πότε πρέπει να δράσει για να κάνει τους εκάστοτε προέδρους της ομάδας να… πηδήξουν».
Εκείνο το πέναλτι του Φώτη Ιωαννίδη, αποδείχθηκε τελικά η πρώτη μικρή κλωστούλα, που τραβήχτηκε για να ξηλωθεί ένα ολόκληρο πουλόβερ…
ΠΗΓΕΣ: LE MONDE, L’ EQUIPE, RMC
Κάντε το πρώτο σχόλιο